สมัยเด็ก ฉันเคยโดนพ่อบังคับให้เขียนไดอารี่....
สมัยนั้นน่าจะสักประมาณประถมต้นได้
พ่อให้ฉันเขียนไดอารี่ทุกวัน
.
ด้วยความที่ตอนนั้นยังเด็ก ก็ยังไม่รู้ว่าเขียนไดอารี่ไปทำไม ?
.
พอถูกพ่อสั่งให้เขียน ก็ต้องเขียนด้วยความไม่เต็มใจ
.
เขียนแบบขอไปที เขียนอะไรซ้ำ ๆ ซาก ๆ
วันนี้ตื่นนอน อาบน้ำ แปรงฟัน ไปโรงเรียน เรียน บลา ๆ กลับบ้านนอน
.
เขียนแล้วเขียนอีก ก็ไม่รู้เขียนไปทำไม
.
มีช่วงหนึ่ง ได้ไปเรียนบนดอยวาวี ที่โรงเรียนกวงฟูวิทยาคม
นั่นเป็นครั้งแรกที่ทำให้ฉันรู้จักกับภาษาจีน
ตอนนั้นน่าจะประมาณป.3
.
เป็นครั้งแรกอีกที่อยู่ห่างจากพ่อแม่เป็นเวลานาน
ไปอยู่บนดอยเป็นเวลา 1 เดือน
ด้วยความที่เป็นเด็ก ก็ติดเล่น
ไดอารี่บางทีก็ไม่ได้เขียน มานึกได้ก็ผ่านไปสามสี่วันแล้ว
บางทีลืมเป็นอาทิตย์
.
แต่ด้วยความไม่รู้ว่าเขียนไปทำไม ก็เลยเขียนแบบขอไปที
ซ้ำ ซ้ำ ซ้ำ ซ้ำ ซ้ำ อย่างไม่มีสาระอะไร
.
เวลาผ่านไป ก็ไม่ได้กลับมาเขียนอีกเลย...
.
ยังจำได้ ก่อนจะมาไต้หวัน ได้มีเวลาจัดห้อง
จัดการกับเอกสารเก่า ๆ แล้วไปค้นเจอหนังสือไดอารี่หลาย ๆ เล่ม
ที่เคยเขียนไว้
.
ย้อนกลับไปดู ภาพในหัวก็ผุดขึ้นมา
เรื่องราวในอดีต เหตุการณ์ต่าง ๆ
มันทำให้เราได้นึกถึง
บางเรื่อง มันเป็นเรื่องราวที่เราลืมไปแล้ว
แต่เมื่อได้กลับมาอ่าน
มันกลับทำให้เราในตอนนี้ ได้รู้ว่า การเขียนเรื่องราวพวกนี้มันดีแค่ไหน
.
รู้สึกว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน ที่เคยถูกพ่อบังคับให้เขียนไดอารี่
การเขียน ทำให้เราได้จัดการกับระบบความคิดในสมอง
มันทำให้เราได้เข้าใจ อะไร อะไร มากขึ้น
.
ตอนนี้ก็แอบรู้สึกเสียใจ ว่าทำไมตัวเองไม่เขียนต่อ
ใช่แหละ เรารู้ ว่าตอนนั้นถูกบังคับ ไม่อยากเขียน
เขียนด้วยความไม่เต็มใจ เขียนออกมาก็แย่
แต่มันทำให้เรารู้ รู้ว่าตอนนี้กับตอนนั้น เราโตขึ้นมามากแค่ไหน
.
เป็นคนชอบถ่ายรูปมาตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าถ่ายไปทำไม
เห็นอะไรสวยก็ถ่าย ไปไหนกับครอบครัวก็ถ่าย ไปไหนกับเพื่อนก็ถ่าย
กลับมาดู รู้สึกว่ามันช่างเป็นความทรงจำที่งดงามเหลือเกิน
บางทีลืมไปแล้ว ว่าเคยไปไหน พอกลับไปดูภาพ เรื่องราวมันก็พลั่งพรูออกมา
.
ตอนเด็ก ทำหนังสั้น ก็รู้สึกสนุก เห็นพ่อทำ เพื่อนพ่อทำ
ก็ทำตาม แล้วก็ส่งประกวด ได้รางวัลมา 3 เรื่อง ก็สนุกดี
ถึงแม้จะไม่ได้ทำต่อ แต่ก็แอบรู้สึกอยากกลับไปทำ
ย้อนกลับไปดู ถึงแม้จะรู้สึกว่าสมัยนั้นเทคนิคการตัดต่อเด็กมาก
ซับไตเติ้ลเคยทำแม้กระทั่งการเขียนใส่กระดาษ แล้วถ่ายรูปเอามาใส่
แต่มันก็มีคุณค่าทางจิตใจ ย้อนกลับไปก็เห็นว่าเราโตขึ้นมาแค่ไหน
.
เราเขียนไดอารี่ไปทำไม ?
เราถ่ายรูปไปทำไม ?
เราถ่ายวิดีโอไปทำไม ?
.
เราโตขึ้นไปทำไม.....
.
ภูมิรพี แซ่ตั้ง
6 มีนาคม 2021